کد مطلب:51813 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » متفرقه

از نظر حضرت علي(ع) «اصحاب الرس» چه كساني بودند؟

از اميرمؤمنان(ع) حديثي طولاني درباره اصحاب رس نقل شده كه فشرده آن چنين است



«آنها قومي بودند كه درخت صنوبري را مي​پرستيدند و به آن «شاه درخت» مي​گفتند، و آن درختي بود كه «يافث» فرزند «نوح» بعد از طوفان در كناره​اي به نام «روشن آب» غرس كرده بود، آنها دوازده شهر آباد داشتند كه بر كنار نهري به نام «رس» بود، اين شهرها به نامهاي آبان، آذر، دي، بهمن، اسفند، فروردين، ارديبهشت، خرداد، تير، مرداد و شهريور و مهر نام داشت كه ايرانيان نامهاي ماه​هاي سال خود را از آنها گرفته​اند.



آنها به خاطر احترامي كه به آن درخت صنوبر مي​گذاشتند، بذر آن را در مناطق ديگر كاشتند و نهري براي آبياري آن اختصاص دادند به گونه​اي كه نوشيدن آب آن نهر را بر خود و چهارپايانشان ممنوع كرده بودند، حتي اگر كسي از آن مي​خورد او را به قتل مي​رساندند، و مي​گفتند اين مايه حيات خدايان ما است و شايسته نيست كسي از آن چيزي كم كند!



آنها در هر ماه از سال، روزي را در يكي از اين شهرهاي آباد عيد مي​گرفتند و به كنار درخت صنوبري كه در خارج شهر بود مي​رفتند، قربانهيا براي آن مي​كردند و حيواناتي سر مي​بريدند و سپس آنها را به آتش مي​افكندند، هنگامي كه دود از آنها به آسمان بر مي​خاست در برابر درخت به سجده مي​افتادند و گريه و زاري سر مي​دادند!



عادت و سنت آنها در همه اين شهرها چنين بود تا اينكه نوبت به شهر بزرگي كه پايتخت پادشاهشان بود و نام اسفند داشت مي​رسيد، تمامي اهل آباديها همه در آن جمع مي​شدند و دوازده روز پشت سر هم عيد مي​گرفتند و آنچه در توان داشتند قرباني مي​كردند و در برابر درخت سجده مي​نمودند.



هنگامي كه آنها در كفر و بت​پرستي فرو رفتند، خداوند پيامبري از بني اسرائيل به سوي آنها فرستاد تا آنها را به عبادت خداوند يگانه و ترك شرك دعوت كند، اما آنها ايمان نياوردند، آن پيامبر براي قلع ماده فساد از خدا تقاضا كرد، آن درخت بزرگ خشكيد، آنها هنگامي كه چنين ديدند سخت ناراحت شدند و گفتند اين مرد خدايان ما را سحر كرده! بعضي ديگر گفتند خدايان به خاطر اين مرد كه ما را دعوت به كفر مي​كند بر ما غضب كردند!.



و به دنبال اين بحثها همگي تصميم بر كشتن آن پيامبر گرفتند، چاهي عميق كندند و او را در آن افكندند و سر آن را بستند و در بالاي آن نشستند و پيوسته ناله او را شنيدند تا جان سپرد، خداوند به خاطر اين اعمال زشت، و اين ظلم و ستم‎ها آنها را به عذاب شديدي گرفتار كرد و نابود ساخت».

---

قصه هاي قرآن


حضرت آيت الله مكارم شيرازي